TEMATYCZNY MIX =]

Kazdy dopisuje po parę zdań do tego, co już istnieje ^^

Środek południa. Nad miastem zawisły właśnie ciężkie chmury. Tu rowrzeszczone dzieciaki przyczepiały przechodzącemu obok psu skakanke do ogona, tam jakaś pozornie spokojna staruszka okradałą śpiącego na ławce biznesmena z jego ostatniej butelki wódki. Na placu zabaw psy miauczały, koty szczekały a ptali pływały niespokojnie wśród obłoków. Heniek szedł właśnie jak przystało na porzadnego obywatela śródkiem ulicy i mówił do swojego kumpla:

-Czy to normalne żeby psy miałczały?
A na to jego kumpel:
-No wiesz wkońcu nie jesteśmy w normalnym świecie
-Tak, ja wiem, jak on tam się nazywał?-znów zapytał
-Znaczy co?
-TEN ŚWIAT?!
-A... Elastomania( :D:D:D)

Po tych słowach rozeszli się w dwie inne ścieżki...

Heniek po drodze nakarmił dinozaura padłym [link widoczny dla zalogowanych]. Dino był wyjątkowo przyjaznym dinozaurem. Heniek go pogłaskał i poszedł dalej. Nagle zobaczył tęczę-to był znak. Zobaczył szczęśliwego psa biegnącego przez nią.

Już wiedział co to oznacza.Uklęknął. Wiedział, że ten pies przechodził tęczowy most przez "naukowca"-szaleńca, który przed niemal ćwierć wiekiem eksperymentował swój nowy wynalazek na psach. Kolejna ofiara..Pomodlił się za psinkę..Pocieszał się myślą, że znajdzie on właściciela, który umarł 5 lat temu. Jego wynalazek to był..

NIEWYPAŁ! Przez to psy miauczały a koty szczekały... Owy piesek zszedł z tęczy i poszedł szarą ulicąmi między obdrapanymi kamiennicami. Nagle usłyszał straszny chałas. Odwrócił się i co to było? CHYCLE... uciekał ile miał sił w nogach, uciekał tak długo jak potrafił. Aż stracił przytomność. Sam nie wiedział gdzie jest. Obudził się w jakimś gwarnym miejscu. A ciasnym jak pudełko od zapałek. I widział obok siebie psy. Były smutne, 'szare' i przygnębione :( ! Nagle otworzył ktoś klatkę obok, jakiś człowiek, którego właśnie nasz psina znienawidził, nie wiedział dlaczego, ale tak czuł... TAK WŁAŚNIE CZUŁ. Nienawidził ludzi. Dołączył do szarego skupiska psów. Z minął tak jak wszystkie i z nadzieją, że kiedyś się stąd wydostanie. Ale żeby juz nigdy żaden człowiek nawet go nie dotknął. Obawiał się również...

Obawiał się również, że już tam umrze i nigdy, ale to nigdy z tamtąd nie wyjdzie. Że uśpią go jak... JAK PSA! Przerazająca wizja ciągle przelatywała mu przed oczami. Wtedy w głowie zaświtałą mu myśl. Skoro tak nienawidził ludzi, może wykorzysta jakiegoś, by go z tamtąd zabrał i potem mu ucieknie. Niech no tylko jakiś będzie szukał nowego pupila.
I wtedy własnie ujrzał jego. Ujrzał pewnego człowieka, wyglądem przypominającego jednego z tych frajerów, któremu da się wcisnąć każy najbanalniejszy przekręt. Miał zagubione spojrzenie, z jego butów ciekła tona błota, miał pod nosem cieńki wąsik, wąskie wargi, ciemne brwii i włosy, nieco podkrążone oczy, ale mimo wszystko był przystojnym facetem. Tak przynajmniej pomyślał Azor, kiedy go zobaczył. Mało tego. Po chwili rozpoznał w nim tego pajaca, który klęczył, gdy ten szedł przez tęczowy most. - To moja szansa - pomyślał Azor i zaczął merdać ogonem, udawając wielką nadzieję. - Ojej, ten piesek chyba bardzo chciałby, żebym go wziął. Tak, wezmę tego - Henryk widząc smutny wzrok Azora bez wahania podjął decyzję. Gdy już razem wychodzili ze schroniska, Azor obmyślał dalszy plan. - Ale jestem dwulicowy. Będę musiał poczekać na odpowiedni moment, by uciec. - Już prawie wiedział, co ma robić, gdy przed jego oczami stanął dom nowego właściciela. Wielki, dwupiętrowy biały dom z wielkimi oknami oraz wielkim, wielkim jak pięćdziesiąt placów zabaw ogrodem. Pies jak zahipnotyzowany pozwolił pociągnać sie do środka. Wtedy ujrzał coś, co kazało mu zatrzymać się na dłużej w tym domu. Wielka, srebrna lodówka...

w której(tak przynajmniej myślał) było pełno jedzenia. Rozglądał się po tych pokojach, nie KOMNATACH i widział tam mnóstwo luksusów. Nie chciał uciekać, bo... to miejsce było czarujące, ale pewnego dnia...

pewnego dnia zdarzył się wielki wypadek! Sprzątaczka zamiatając sufit przypadkowo przerwała kabel... wszędzie nastały ciemności, a lodówka przestała działać, a nawet i się otwierać! Straszny był to los, ponieważ Azorek nie mógł dalej kożystać z zasobnego srebrnego pojemnika ludzi... a na dodatek wszędzie były ciemności i krzyki...